Reszelscy

Ze wspomnień syna Wojciecha
"Warszawa padła. (...) Kilka dni wcześniej mój Ojciec brał udział w zwycięskiej bitwie nad Niemcami, jaką stoczyła Armia Poznań pod dowództwem gen. Tadeusza Kutrzeby pod Kutnem, nad Bzurą. Mimo rozbicia kilku niemieckich dywizji, decyzja Wodza Naczelnego, marsz. Rydza-Śmigłego, była jednoznaczna - odwrót. Tam też mój Ojciec 17 września 1939 roku, podczas próby przedzierania się przez Puszczę Kampinowską ku Warszawie, dostał się do niewoli."
Oflag Grossborn.
Po kapitulacji hitlerowców " Od Ojca zaś nadal nie było żadnej wiadomości, Wreszcie jednak nadeszła. Informował, że 3 maja obóz jeniecki został wyzwolony przez wojska angielskie. Był bardzo chory i 4 maja znalazł się w szpitalu w Lubece, z którego został wypisany dopiero 23 marca 1946 roku. 25 marca przypłynął statkiem do Gdyni, skąd natychmiast zadzwonił do nas do domu. Rano, następnego dnia był już razem z nami. Było to moje pierwsze spotkanie z Ojcem."

Praca zawodowa
nauczyciel w Dobrzycy do czasu mobilizacji w 1939 r.
(tłumacz i nauczyciel j. niemieckiego)
Po wojnie -

• założył i prowadził Gminną Szkołę Rolniczą w Konarzewie k. Krotoszyna
• we wrześniu 1948 r. decyzją władz oświatowych, przeniesiony do Rawicza w celu zorganizowania i prowadzenia Publicznej Szkoły Zawodowej
• 1.06.1951 r. decyzją Dyrekcji Okręgu Szkolnictwa Zawodowego w Poznaniu, przeniesiony do Wrześni, by objąć kierownictwo Zespołu Szkół Zawodowych, w tym Technikum Mechanicznego